[ Pobierz całość w formacie PDF ]
puścił i rękaw zwisał teraz, oderwany do połowy.
Tak pochwalił swoje dzieło. To załatwia sprawę. Wyglądasz bardzo, bardzo
przekonująco.
Ale czy Roy w ogóle będzie chciał coś ze mną zrobić, kiedy jestem taka potargana?
To zabawne... Colin przyglądał jej się w zamyśleniu. Ale w jakiś niezrozumiały
sposób jesteś jeszcze bardziej pociągająca niż przedtem.
Jesteś pewien? Chodzi mi o to, że jestem brudna. Nawet jak wychodzę z wanny, to nie
wyglądam porywająco.
Wyglądasz świetnie zapewnił ją. Tak jak trzeba.
Ale jeśli wszystko ma zadziałać, to... no... Roy musi mieć ochotę mnie zgwałcić.
Oczywiście, nigdy mu się to nie uda. Ale musi mieć ochotę.
Colin ponownie uświadomił sobie, na jakie niebezpieczeństwo naraża Heather i nie
odczuwał do siebie z tego powodu sympatii.
Jest jeszcze coś, co warto by zrobić powiedziała.
Zanim pojął, co zamierza zrobić, chwyciła poły bluzki i pociągnęła z całej siły. Strzeliły
guziki; jeden z nich trafił Colina w brodę. Rozerwała bluzkę na całej długości i przez chwilę
widział jej drobną, piękną, drżącą pierś i ciemną sutkę, ale po chwili poły zbiegły się z
powrotem i nie mógł już dostrzec niczego oprócz miękkiej, słodkiej wyniosłości, która
znaczyła szczyt jej piersi.
Podniósł wzrok, napotykając jej oczy.
Jej twarz płonęła rumieńcem.
Obydwoje milczeli przez chwilę.
Oblizał wargi. W gardle poczuł nagłą suchość.
Wreszcie, drżąc, odezwała się:
Sama nie wiem. Może to niewiele pomoże. Chodzi o to, że nie mam szczególnie dużo
do pokazania.
Znakomicie powiedział niepewnym głosem. Teraz jest znakomicie.
Odwrócił wzrok, podszedł do kartonowego pudła i wyjął zwój sznura.
Wolałabym nie być związana powiedziała.
Nie ma innej możliwości stwierdził. Ale tak naprawdę nie będziesz związana. W
każdym razie niezbyt mocno. Po prostu owinę ci parę razy nadgarstki. Nie zrobię żadnego
węzła. Będziesz mogła uwolnić się w mgnieniu oka. A jeśli będą jakieś węzły, to takie, które
łatwo dadzą się rozsupłać. Pokażę ci. Będziesz mogła wyplątać się ze sznura w ciągu paru
sekund, jeśli będziesz musiała. Ale nie będziesz musiała. Nie zbliży się do ciebie. Nie tknie
cię. Nic się nie stanie. Mam broń.
Usiadła na podłodze, opierając się plecami o ścianę.
%7łeby mieć to już za sobą.
Zanim skończył ją wiązać, zapadła noc i zniknęły nawet strużki światła przenikające
przez nierówne krawędzie starych, rozłupanych okiennic.
Czas zadzwonić powiedział Colin.
Będę się okropnie bała.
To potrwa tylko parę minut.
Czy nie mógłbyś zostawić obu latarek?
Jej strach poruszył go; pamiętał to paraliżujące uczucie z własnego doświadczenia. Nie
mógł jednak zmienić decyzji.
Nie mogę. Sam muszę mieć jedną, żebym nie skręcił sobie karku, wychodząc z domu, a
pózniej wracając w tych ciemnościach.
Szkoda, że nie wziąłeś trzech.
Ta jedna ci wystarczy powiedział, wiedząc, że ta odrobina światła będzie żałośnie
małą pociechą w tym okropnym miejscu.
Wracaj szybko.
Wrócę.
Wstał i ruszył przed siebie. W drzwiach odwrócił się i spojrzał na nią. Była tak
bezbronna, że z trudem się opanował, by nie zawrócić, nie rozwiązać jej i nie odesłać do
domu. Ale musiał złapać Roya w potrzask, utrwalić na taśmie prawdę, a to był najprostszy
sposób, by tego dokonać.
Opuścił pokój, zbiegł po schodach na parter, a następnie wyszedł z domu głównym
wejściem.
Plan się powiedzie.
Musi.
Jeśli coś pójdzie nie tak, ich skrwawione głowy ozdobią gzyms kominka w domu
Kingmana.
41
Colin wszedł do budki telefonicznej przy stacji benzynowej, cztery przecznice za
posiadłością Kingmana. Wykręcił numer Bordenów.
Słuchawkę podniósł Roy.
Halo?
Czy to ty, bracie krwi?
Roy nie odpowiedział.
Myliłem się powiedział Colin.
Roy milczał.
Dzwonię, żeby ci powiedzieć, że się myliłem.
W czym?
We wszystkim. Myliłem się, łamiąc naszą przysięgę krwi.
Czego chcesz?
Chcę, żebyśmy znów byli przyjaciółmi.
To niemożliwe.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]