[ Pobierz całość w formacie PDF ]
La langojn subite aktivigis la malapero de Agda, Agda
la juna, fratino de Viktor kaj nepino de la maljuna Agda.
Viktor ne emis multon rakonti pri tio kaj ni sekve ankaû
ne aûdis, kion oni pri tio diras en la kafsesopo çe Agda.
Temis tamen pri plenkreska junulino, plurajn jarojn pli
a¸a ol la frato. Laû kelkaj onidiroj estis nenio mistika en
103
DEK DU AMRAKONTOJ
eLIBRO
ÿia malapero, ÿi tutsimple forvoja¸is por trovi laboron ie.
Çar Viktor ne klarigis la foriron de la fratino per tiaj vor-
toj, mi kredas, ke la familianoj cirkuligis tiun onidiron
por çesigi la klaçadojn. Agda la juna estis neniam tuÿi-
ta de klaçoj pli frue, almenaû ne dum la tempo, kiam mi
çeestis, tial fine oni kredis al tiu klarigo. Viktor tamen
restis daûre silentema pri la temo kaj baldaû eç komen-
cis eviti nin kaj ne plu partoprenis niajn vesperajn ren-
kontojn.
Iun antaûtagmezon, dum mi estis profunde en unu aû
alia romatika franca historio surpaperigita de sinjoro
Dumas, mi aûdis vokon de sube. Mi ne atentis la vor-
tojn, çar estis la tempo de rutina kafogluto antaûtag-
meza. Mi rapidis suben, sed renkontis tie nur Vanjan.
Tiam mi memoris, ke onklino Dana estis forvoja¸inta al
la urbo por siaj rutinaj mendoj. Mi tion diris al Vanja, kaj
ÿi kapjesis.
Jes, mi scias tion. Mi volis renkonti vin sola. Mi vo-
las ion demandi.
Jes, bonvolu, mi respondis.
Vi memoras tiun vian proponon? ÿi demandis.
Çu la propono, kiun mi promesis forgesi?
Jes, ¸in mi celas, ÿi diris amuzigita.
Ne, mi tute forgesis ¸in. Mi sincere bedaûras, ke mi
diris ion tiel stultan. Vere. Mi estis sincera.
Mi kredas vin.
104
DEK DU AMRAKONTOJ
eLIBRO
xi rigardis suben al siaj ÿuoj kaj mi sekvis ÿian rigar-
don. Estis somersandaloj kaj la piedoj en ili senÿtrumpaj.
La piedfingroj estis strange kunpremitaj, preskaû kurbi-
taj, kaj unue mi ne komprenis kial. Post momento mi
rimarkis, ke ankaû la manfingrojn ÿi simile kunpremas.
Tiam mi sciis: ÿi estas streçita, terure streçita, sed tiun
streçitecon ÿi koncentris en la fingrojn, tiel ke ÿia viza¸o
kaj voço ne malkaÿu tion.
Vi promesis silenti, ÿi diris per tute normala voço.
Jes, kaj vi povas esti certa, ke mi tenos la promeson,
mi diris.
Çu vi povas promesi, ke vi ankaû silentos pri tio, kion
mi intencas diri nun?
Jes, & nu, dependas, & jes, kompreneble! mi diris
unue iom heziteme sed poste aplombe.
Estas tiel, ke mi multe pensis pri via ideo, ÿi diris,
daûre kun trankvila voço.
Çu tio pri Berto? mi demandis. Vidu, mi ne forgesis,
malgraû mia promeso.
Jes, sed ne pri Berto. Çu vi povus helpi min?
Jes, kompreneble. Kion vi deziras? mi respondis
senhezite.
Ke vi gravedigu min.
Pang! La frazo trafis min kvazaû pugno en la viza¸on.
Nu, mi neniam ricevis pugnon en la viza¸on, sed tio
senti¸is kiel pugno senti¸us, mi certas pri tio. La frazo
mem: gravedigu min! . Nenio pri romantiko, amo, so-
105
DEK DU AMRAKONTOJ
eLIBRO
piroj, deziroj & Vere, mi estis sub la influo de la romanoj
de Dumas, sed ankaû sen ili mia reago estus simila: ÿo-
ki¸o, kaj mi certas, ke tio estis videbla sur mia nepugnita
viza¸o. Mi estis senvorta kaj evidente gapis al ÿi.
Pardonu mian demandon. Mi forgesis, ke mi estas
jam maljuna virino.
xia voço ne plu estis same trankvila. Mi sentis, ke ÿi
estas proksima al ploro. Mi estis tiel embarasita, ke mi
ne sciis, kion diri. Mi neniam pensis pri ÿi kiel juna aû
maljuna. xi estis iu, kiu venis al onklino Dana kaj trin-
kis kafon kun ÿi; vestita en çiutaga robo, senforma, taûga
por laborado en la hejmo kaj ¸ardeno.
Mi rapide rigardis ÿin por povi respondi. Ne, defini-
tive ÿi ne estis maljuna. Eç ne en miaj dekokjarulaj oku-
loj.
Ne, ne estas tio, mi sukcesis respondi. Vi ne estas
maljuna. Tute kontraûe. Sed mi ne scias &
Forgesu mian demandon, mi petas vin. Kaj promesu,
sincere promesu, ke vi ne mencios tion al iu. Mi tiel hon-
tas!
Nun estis preskaû paniko en ÿia voço.
Jes, jes, mi promesas, absolute promesas! mi rapide
diris por trankviligi ÿin. Mi volus aldoni ion ¸entilan, por
ke ÿi vere kredu min, sed mi estis daûre iom ÿokita por
povi elpensi ion.
xi ripetis plurajn fojojn sian peton pri mia silento kaj
[ Pobierz całość w formacie PDF ]