[ Pobierz całość w formacie PDF ]
postać z fletem w Swoich rękach posiada cechę wiecznie rozkwitającej młodości i
jest ponad fragmentaryczą zdolnością widzenia w czasie i przestrzeni. W
rzeczywistości transcendentalnej nie ma przeszłości, ani przyszłości, ale jest
jedynie czysta i niezmienna terazniejszość. W sferze duchowej nie ma podziału na
obiekt i jego cechy, tak jak obserwujemy to w materialnym regionie. Stąd też, te
cechy, które wydają się w oczywisty sposób sprzeczne, w świetle światowych
koncepcji - ograniczonych przez czas i przestrzeń, współistnieją zgodnie w
świecie duchowym.
W jaki sposób żywa istota może zrealizować taką bezprecedensową, absolutną
egzystencję? Ograniczone intelektualne funkcje zmysłowe dżivy są zawsze
zanieczyszczone przez wpływ czasu i przestrzeni. W stanie uwarunkowanym nie
można uniknąć wszystkich tych ograniczeń. Jeśli możliwości poznawcze rozumu
nie mogą się rozszerzyć w wystarczającym stopniu, do poziomu realizacji
transcendentalnej, cóż można zrobić? W odpowiedzi Brahma potwierdza, że
Absolut jest ponad zrozumieniem pism wedyjskich. Wedy powstają z dzwięku i
dzwięk jest przyczyną materialnego eteru. Tak więc, Wedy nie mogą objawić
przed nami bezpośredniej wizji świata duchowego ( Goloka ). Tylko wtedy, gdy
Wedy nasączone zostaną potencją cit umożliwią dotknięcie transcendencji.
Jednakże, Goloka objawia się każdej dżivie, kiedy ta znajduje się pod wpływem
ekstazy duchowej potencji. Ekstatyczne funkcje oddania są wyzwalające i
wypełnione czystą transcendentalną wiedzą. Ta wiedza odsłania goloka-tattvę (
zasadę najwyższej duchowości ) w jedności z czystym oddaniem, służy pomocą
bez oddzielnego dowodzenia.
52
[Zri Brahma-samhita rozdz. 5, wers 33 i znaczenie]
Sześćdziesiąt cztery aktywności w sztukach artystycznych i rękodziele to:
1)gita - sztuka śpiewu, 2) vadya - sztuka grania na instrumentach muzycznych,
3) nritya - sztuka tańca, 4) natya - sztuka teatralna....itd.
Wszystkie te sztuki manifestują swoje wieczne formy i są zawsze widoczne w
regionie Goloka - jako składniki rasy. W formie zanieczyszczonej obecne są także
w sferze materialnej. Są one ciągle manifestowane w trakcie rozrywek we Vradży
przez duchową potencje ( cit ) Yogamaya.
[Zri Brahma-samhita rozdz. 5, wers 37 - znaczenie]
Na Goloka - najwyższej planecie świata duchowego - każdy krok jest
tańcem, każde słowo śpiewem, a stałym towarzyszem - dzwięk boskiego fletu
Kryszny.
[Zri Brahma-samhita rozdz. 5, wers 56 - fragment]
Kiedy w sile ignorancji zostaje wzbudzony egoizm, przez energię
seksualną Najwyższej Osoby Boga, pojawia się element subtelny - dzwięk, z
którego wyłania się następnie przestrzeń eteryczna, oraz zmysł słuchu.
ZNACZENIE
Z wersetu tego wynika, że wszystkie przedmioty naszego zadowalania zmysłów
są produktami egoizmu ignorancji. Werset ten pozwala zrozumieć nam, że przez
wzbudzenie egoizmu w ignorancji, jako pierwszy powstał dzwięk, będący subtelną
formą eteru. W Vedanta-sutra jest powiedziane, że dzwięk jest zródłem wszelkich
obiektów materialnego posiadania, i że poprzez dzwięk można także doprowadzić
do zaniku tej materialnej egzystencji. Anavritih śabdat - użyte w tym wersie,
znaczy - wyzwolenie poprzez dzwięk. Cała materialna manifestacja wzięła swój
początek z dzwięku i dzięki niemu można również zakończyć uwikłanie
materialne, pod warunkiem, że będzie miał on określoną moc. Takim właśnie
dzwiękiem jest transcendentalna wibracja Hare Kryszna.
Nasze uwikłanie w sprawy materialne rozpoczęło się od materialnego dzwięku.
Teraz musimy oczyścić ten dzwięk w duchowym zrozumieniu. W świecie
duchowym również istnieje dzwięk. Kiedy przyjmiemy go, rozpocznie się nasze
życie duchowe i będziemy mogli otrzymać inne rzeczy potrzebne do rozwoju
duchowego. Musimy bardzo dobrze zrozumieć, że dzwięk jest początkiem
stworzenia wszystkich materialnych przedmiotów naszego zadowalania zmysłów.
Podobnie, jeśli dzwięk jest oczyszczony budzi nasze potrzeby duchowe. Jest tu
powiedziane, że z dzwięku pojawił się eter, a z niego powietrze. Pojawienie się
przestrzeni eterycznej z dzwięku, oraz pojawienie się powietrza z przestrzeni i
ognia z powietrza, zostanie wyjaśnione pózniej. Dzwięk jest przyczyną przestrzeni,
a przestrzeń przyczyną śrotram czyli - ucha. Ucho jest pierwszym zmysłem
53
służącym do otrzymywania wiedzy. Każdą wiedzę - czy to materialną, czy
duchową - musimy zdobyć przez recepcję słuchową. Zrotram jest więc niezwykle
istotne.
Wiedza wedyjska jest nazywana śruti. Tę wiedzę należy otrzymać przez
słuchanie. Jedynie przez słuchanie mamy dostęp do przyjemności materialnej,
bądz duchowej. W świecie materialnym, przez słuchanie wytwarzamy wiele rzeczy
służących naszej materialnej wygodzie. Rzeczy te już istnieją, ale przez słuchanie
można je przekształcić. Jeśli chcemy zbudować bardzo wysoki drapacz chmur, to
wcale nie musimy go stwarzać w jakiś cudowny sposób. Budulec do tego
wieżowca - drewno, metal, ziemia, itp. - już istnieje, my jedynie nawiązujemy
bliski kontakt z tymi stworzonymi już materialnymi elementami przez słuchanie o
tym, w jaki sposób należy ich użyć. Obecne zaawansowanie ekonomiczne w
dziedzinie wytwarzania również jest produktem słuchania. Podobnie, przez
słuchanie z właściwego zródła możemy wytworzyć korzystne pole działań
duchowych. Ardzuna był zupełnym materialistą, o cielesnej koncepcji życia,
cierpiącym z tego powodu bardzo intensywnie. Dzięki słuchaniu stał się jednak
uduchowioną, świadomą Kryszny osobą. Słuchanie jest bardzo ważne. Powstaje
ono z przestrzeni. Jedynie dzięki niemu możemy zrobić właściwy użytek z tego, co
już istnieje. Zasada słuchania, w celu właściwego wykorzystania istniejących już
materiałów, odnosi się również do przedmiotów duchowych. Musimy słuchać z
właściwego, duchowego zródła.
Uczeni, posiadający prawdziwą wiedzę, definiują dzwięk jako - to co
komunikuje ideę obiektu, wskazuje na obecność niewidocznego dla nas
mówcy i jest subtelną formą eteru.
ZNACZENIE
Z wersetu tego jasno wynika, że kiedy mówimy o słuchaniu musi istnieć
mówca. Bez mówcy nie ma mowy o słuchaniu. Z tego względu wiedza wedyjska (
znana jako śruti, czyli - to, co otrzymuje się przez słuchanie ) jest również
nazywana apaurusza. Oznacza to - niewypowiedziane przez żadną z osób
stworzonych materialnie. Na początku Zrimad-Bhagavatam jest oznajmione: tene
brahma hrida. Dzwięk Brahmana, czyli Weda, został początkowo wprowadzony do
serca Brahmy, pierwotnego uczonego ( adi-kavaye ). W jaki sposób Brahma
stworzył wiedzę? Tam, gdzie ma miejsce zdobywanie wiedzy musi być mówca i
proces słuchania. Brahma był jednak pierwszą ze stworzonych istot. Kto mówił do
niego? Przecież oprócz niego nie było jeszcze nikogo, kto byłby mistrzem
duchowym przekazującym wiedzę. Brahma był jedyną żywą istotą i dlatego wiedza
wedyjska została mu przekazana z wnętrza serca przez Najwyższą Osobę Boga,
który przebywa wewnątrz każdego jako Paramatma. Uznaje się, że wiedza
wedyjska została wypowiedziana przez Najwyższego Pana, i dlatego też jest ona
wolna od defektów zrozumienia materialnego.
Materialne zrozumienie nie jest doskonałe. Jeśli słuchamy czegoś od duszy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]