[ Pobierz całość w formacie PDF ]

przeciwieństwie do reakcji zachodzących w przestrzeni trójwymiarowej, (zaś z
definicji nadprzewodnik to parzysty kwantowy oscylator rezonujący w dwóch
199
wymiarach, a nie w trzech), kiedy reaguje w dwóch wymiarach, to powinna
według wzorów matematycznych tracić cztery dziewiąte swojego ciężaru. Czy
wiecie państwo, że to, co zostaje po odjęciu czterech dziewiątych, to dokładnie
56 procent?
Postanowiłem więc pojechać do Hala Puthoffa. Wziąłem wszystkie swoje
wyniki i pojechałem do niego. Po przybyciu oświadczyłem:
 Słuchaj, Hal, mamy eksperymentalne potwierdzenie słuszności twoich
wzorów matematycznych, co stanowi dodatkowo potwierdzenie słuszności
założeń teorii grawitacji Sacharowa. A jest tak, ponieważ nasza substancja waży
tylko 56 procent tego, co na początku, kiedy przechodzi w stan
nadprzewodnictwa.
 Dave, czy zdajesz sobie sprawę, że grawitacja jest czynnikiem
determinującym czasoprzestrzeń  odrzekł Hal.  Skoro ta substancja waży
tylko 56 procent swojej rzeczywistej wagi, to musisz zdawać sobie sprawę, że w
rzeczy samej zakrzywia ona czasoprzestrzeń.
Jeśli się nad tym zastanowić, ma rację.
 Posłuchaj, Dave  ciągnął dalej.  To, czego naprawdę nam potrzeba, to
materiał, który całkowicie zakrzywia czasoprzestrzeń. Materiał, który w ogóle
nie podlega przyciąganiu grawitacyjnemu.
Chodziło mu o coś, co waży mniej niż zero. W swoich pracach nazywa on tę
materię materią egzotyczną. Słysząc to powiedziałem:
 Hal, czy wiesz, że jeśli ogrzejemy tę substancję, przestaje ona podlegać
przyciąganiu grawitacyjnemu?
Przeczytałem wiele prac na temat energii próżni. Czy wiecie państwo, że
spektrum termalne nakłada się na spektrum punktu zerowego. Te dwa widma
nakładają się na siebie. Tak więc jeśli coś podgrzejemy, to powinno to reagować
wewnętrznie z energią punktu zerowego. Rezonując w dwuwymiarowej
200
przestrzeni materiał ten dosłownie traci cały ciężar. Czy wiedzą państwo, co mi
powiedział Puthoff? Otóż stwierdził:
 Dave, w tym momencie nie powinieneś widzieć tego materiału.
 Masz rację, Hal  odrzekłem.  Kiedy zagląda się do naczynia przez
kwarcowy wziernik, okazuje się, że nic w nim nie ma, przy czym ciężar naczynia
jest inny, niż wtedy gdy jest ono puste.
Okazało się, że popełniłem błąd, zakładając, że nasza substancja rezonuje przy
częstotliwości, której nie byliśmy w stanie określić, jako że Hal stwierdził:
 Dave, teoretycznie powinien on zniknąć z przestrzeni trójwymiarowej.
Wręcz nie powinien w niej istnieć.
 No, no...  mruknąłem ze zdumienia.
 Dave, musisz zaplanować takie doświadczenie, w którym będziesz w stanie
wykonać następującą rzecz: kiedy materiału już nie będzie, przesuń ręką nad
naczyniem, i jeśli okaże się, że tam jest i rezonuje przy częstotliwości, której nie
jesteś w stanie ustalić, strącisz go z naczynia.
Dzieje się tak dlatego, że kiedy materiał zostaje oziębiony i zaczyna się
ponownie ukazywać, zawsze ukazuje się w tym samym kształcie, jaki miał,
zanim zniknął.
 Jeśli znajduje się tam, zsuniesz go z naczynia, a kiedy zaczniesz go
ochładzać, wróci dokładnie w to miejsce, gdzie był poprzednio, i będzie to
stanowiło dowód, że opuścił naszą trójwymiarową przestrzeń  dodał.  Dave,
jeśli ci się to uda, nigdy już nie odczujesz braku pieniędzy.
Czy myślicie, że samoloty typu  stealth" są naprawdę czymś ważnym? Co by
się stało, gdyby mogły dosłownie znikać?
Jakie są jeszcze inne właściwości nadprzewodników? W roku 1988 zgłosiłem
wnioski patentowe na ORME-y, a następnie na S-ORME-y. Sprzężony rezonują-
201
co-kwantowy system oscylacyjny wieloatomowych ORME-ów. Mam 11
patentów na ORME-y i 11 patentów na S-ORME-y  łącznie 22 patenty.
A co z kolejnymi własnościami nadprzewodnika? Nadprzewodnik  jak
udowodnić, że to nadprzewodnik? Bierze się więc stałe pole magnetyczne i
wkłada do niego badany materiał. Jeśli nie jest on nadprzewodnikiem, to po
przyłożeniu doń pola magnetycznego uzyskamy dodatnią indukcyjność. Jeśli
przedstawimy to na wykresie w postaci wartości przyłożonego pola
magnetycznego na jednej osi i indukcyjności na drugiej, to w przypadku
doskonałego izolatora otrzymamy prostą równoległą. Bez względu na to jak silne
pole magnetyczne przyłożymy, nie będzie żadnej indukcji. Jeśli nasz materiał
jest doskonałym przewodnikiem, to w jego przypadku pewna niewielka ilość
pola magnetycznego sprawi, że wykres skieruje się w górę. Tak więc mniej
więcej w tym zakresie (pokazuje na planszy) będą mieściły się wykresy
większości metali.
Jeśli jednak mamy do czynienia z nadprzewodnikiem, to po przyłożeniu pola
magnetycznego stanie się ono ujemne. Dosłownie zjada on pole magnetyczne,
żywi się nim i wchłania je w siebie. Ujemna indukcja przy dodatnio
przyłożonym polu magnetycznym stanowi dowód, że mamy do czynienia z
nadprzewodnikiem. Innymi słowy, gdyby ktoś miał urządzenie, które byłoby
zbudowane z nad-przewodnika, to przy przesuwaniu go wewnątrz linii pola
magnetycznego spowodowałoby ono unicestwienie potencjału tego pola. Gdyby
zabrać takie urządzenie do domu, w którym znajdują się elektryczne
mechanizmy, zostałyby one wyłączone, nastąpiłoby zahamowanie i wyłączenie.6
Czy wiecie państwo, że gdybyście posiadali urządzenie mogące to robić,
mogłoby ono dosłownie przenosić się w czasoprzestrzeni. Tak twierdzi Hal. [ Pobierz całość w formacie PDF ]